A Blessing

Can I Carry You?

© Brad Anderson

I guess that I can hold you
one more time before you grow.
And tell you that I love you
so that you will always know.
Please let me tie your shoe again.
One day you'll tie your own.
And when you think back to this time
I hope it's love I've shown.
Can I help you put your coat on?
Can I please cut up your meat?
Can I pull you in the wagon?
Can I pick you out a treat?
One day you might just care for me,
so let me care for you.
I want to be a part
of every little thing you do.
Tonight could I please wash your hair?
Can I put toys in the bath?
Can I help you count your small ten toes
before I teach you math?
Before you join a baseball team
can I pitch you one more ball?
And one more time can I stand near
to make sure you don't fall?
Let's take another space-ship ride
Up to the Planet Zoor.
Before our Cardboard Rocket
doesn't fit us anymore.
Please let me help you up the hill.
while you're still too small to climb.
And let me read you stories
while you're young and have the time.
I know the day will come
when you will do these things alone.
Will you recall the shoulder rides
and all the balls we've thrown?
I want you to grow stronger
than your Dad could ever be.
And when you find success
there will be no soul more proud than me.
So will you let me carry you?
One day you'll walk alone.
I cannot bear to miss one day
from now until untill you've grown

Is hierdie nie so treffend nie. Het dit op die internet gekry by www.familyfriendpoems.com/poem.  Soveel mense wens die dae om, wens tyd om, maar as dit eers weg is kry mens dit nooit terug nie.  So... gee nou daardie drukkie, glimlag want dalk net dalk kry mens nie weer die geleentheid nie.  Kinders is 'n wonderlike geskenk en tog is daar kinders wat nog nooit die woorde gehoor het van hulle ouers af dat hulle lief is vir hulle nie.   Kinders wat nie eers weet wie is hulle ouers nie.  Kinders wat nie gevra het om gebore te word nie.  Ek is so bevoorreg om altwee my kinders nog by my te hê en altwee is so liefdevol.  Ons is 'n hegte - naby gesin. 

Ons het 'n soortgelyke beeldjie in ons huis - net van swart seepsteen.. en dit is vir my so wonderlike simboliek van ons gesin.. die harde werk wat daarin gaan, die gladde afwerking.  Ek loop gereeld deur die huis en streel met my hande daaroor.  Dit is so koel en glad tussen my hande veral in die hitte van die dag is dit 'n lafenis. 

Dan dink ek ook aan die man in Zimbabwe wat dit gemaak het.  Dae en dae se werk net sodat die toeriste dit moet afstry om dit so goedkoop moontlik te kry.  En die man doen dit om te sorg vir sy familie, sy gesin.  En in Zimbabwe kry mense geweldig swaar.  Die dag toe ons dit gekoop het het ek vir hom vertel hoe kunstig hy is, hoe wonderlik sy beelde is - en ek het elke woord bedoel. Hy het die wonderlikste beelde daar gehad.  Ek het ook nie gekibbel oor die prys nie want ek het geweet dit is kos en skool en blygeld vir hom.  Ons was saam met 'n groot toergroep mense en van die ander toerlede was mislik en het gestry oor alles. Self neerhalend met die man gepraat.  Toe ons verder ry hardloop hy toe agter ons aan en gee vir elkeen van my kinders 'n klein seepsteen beeldjie VERNIET.   Dit was vir my absoluut kosbaar.  Dit was 'n opregte geskenk - uit die hart uit.  Altwee die beeldjies het 'n ereplek in my huis want dit is vir my simbolies van opreg gee.  Ons het almal so baie maar ons weet nie regtig hoe om te GEE nie.  Ek wou betaal daarvoor maar hy het geweier om geld vir dit te vat.   

You are who you are for a reason

You are who you are for a reason

You are who you are for a reason.

You're part of an intricate plan.

You're a precious and perfect unique design,

Called God's special woman or man.

You look like you look for a reason.

Our God made no mistake.

He knit you together within the womb,

You're just what he wanted to make.

The parents you had were the ones he chose,

And no matter how you may feel,

They were custom designed with God's plan in mind,

And they bear the Master's seal.

No, that trauma you faced was not easy.

And God wept that it hurt you so;

But it was allowed to shape your heart

So that into his likeness you'd grow.

You are who you are for a reason,

You've been formed by the Master's rod.

You are who you are, beloved,

Because there is a God!

A poem by Russel Kelfer.

For some reason this words got stuck in my mind even though my heart is breaking.

My younger sister (11 years younger than me) had a miscarriage this morning. It is her 3rd miscarriage in a year and she was three months pregnant this time.   As I went through this myself struggling to get pregnant (that is why my children are so far apart) I can feel her pain as my own today. My biggest wish is that I can put my arms around her and hold her tight as there are no words to comfort her now. I am so far away from all my family. I miss them terribly and I hate the fact that I cannot be there for her.

I resent living so far away from all. I miss them all the time. I should be there for them and I simply CANNOT.

I got so many scars at the moment that needs healing. So pain affects me badly, it throws of my whole equilibrium. I always thought I was a strong person but the last few years proved me wrong.

I think what I need is a soundproof padded room so I can just get this scream out of my body that is stuck inside of me and causing me not to breath properly anymore.  To get rid of this anger and to be able to rip this negative emotions out of me will be so heavenly.

Sommer Net

Die laaste paar jare blog ek... in my kop, in my hart, in my slaap ... in my drome... Maar ek blog nie waar ek moet nie.  So, toe vat ek maar die groot sprong.   Niemand hoef dit te lees nie... dit is vir my of vir whatever.  Hierdie blog gaan nie suiwer afrikaans wees nie... so taal freaks wees gewaarsku.

Wie is ek..... Ek weet nie altyd self nie.  Ek is veertig... (UGHHH - sou wou jok daaroor maar wat sal dit my nou help).  Redelik emosioneel - alhoewel die jare my darem 'n bietjie meer prakties gemaak het.  Ek het nog altyd 'n liefde vir skryf gehad maar die jare as ma-wees, werk om kop bo water te hou het die skryfwerk ver agtertoe geskuif.  Ek mis dit.  Het baie jare terug 'n kinderboek gepubliseer en begin werk aan nog maar.... nou ja... dit is presies waar dit nogsteeds is.   Ek is mal oor lees.   Ek is mal oor games... ja glo dit of jy wil of nie.  Miskien is dit 'n manier om my kop binne stil te hou as ek hidden object of adventures games speel.  Voel soms skuldig daaroor en het die laaste ruk probeer om minder my vrye tyd voor games deur te bring (maar kry dit nie altyd reg nie..) 

Ek sukkel soms (eintlik heelwat) om positief te bly.  Dit is 'n baie moeilik ding as mens in 'n klein Afrika dorpie in 'n ander land bly.  Die Afrikaanse gemeenskap is maar redelik tipies - klein dorpie mentaliteit.... vir die wat nie weet nie.... iets het nog nie eers gebeur nie dan weet die hele gemeenskap dit al en het almal dit al deurgepraat - sonder om eers seker te maak van die regte feite in die storie... Vriende is net jou vriende as hulle by jou is..... en ek haat onopregtheid... was nog nooit "tipies" nie...en ongelukkig vir my is ek een wat gewoonlik reguit in die leeuhok inloop om die leeu te konfronteer.  So het ek my kop al hart gestamp hier. 

Ek is ook nie een wat 'n glimlaggie op my gesig plak en vra hoe gaan dit as ek weet dieselfde persoon voor my het net nou nou heelwat te sê gehad agter my rug van my nie.  Dit is hoe dit is... vat my of los my....vir wie en wat ek is...

Voel baie keer asof ek in 'n tronk is hier. Ek bedoel dit regtig nie as onchristelik nie maar soms wonder ek of God nie ons vergeet het hier nie... of die klank nie ver genoeg trek tot by sy oor nie.

Dan is ek ma van twee. 
14 jarige tienermeisiekind... oor wie ek soms van trots gaan oorloop en soms gal gaan braak.  Maar dit is seker maar wat mens met tieners doen?  Sy is hardwerkend  (nie in die huis met "chores" nie maar met haar skoolwerk wel).  Ek is so trots op haar (is nie huidiglik vies vir haar nie)  en weet sy is 'n awesome kind.  Sy is 'n staatmaker en elke onderwyser by die skool laasweek (parent teachers conference)  het oorgeloop met komplimente vir haar. 

En my 7 Jarige seunskind.  'n Bondel energie wat net nooit leegloop nie.  Hy is 'n buite die boks kind.  Was nog altyd.. my gene loop redelik sterk in hom.  Het altyd gespot hy is my blinde sambok.  As ek so na hom kyk is ek genadig bly dat ek redelik heel grootgeword het.  (dit sal ook seker nog uitkom dat heel 'n relatiewe begrip is.)  Ook hy het baie komplimente gekry by die onderwysers.  Hy is hiper intelligent... maar 'n bietjie bossy (seker a g v die ouer suster).  En soos ek vroeër gesê het... buite die boks... expect die unexpected... altyd.   En net sodra jy dink sy is hom een voor sit hy vir jou ore aan.

En ook my man... ons was gister 17 jaar getroud.  Ken hom van standerd 6 af.   (het al 'n baie harde stresvolle pad saamgeloop)  Die lewe het dit nie maklik gemaak vir ons nie en ons is talle kere al lelik ingeloop omdat ons gedink het ons kan mense vertrou.  Hy is 'n goeie en opregte man.  Ek het al baie keer gedink daaroor.  Hy is die beste man vir my.  Hou my op die aarde - balanseer die skaal mooi uit.  Glo my... ons kan baklei - ek is 'n ram en hy 'n skerpioen.. nie dat ek my aan sterre tekens steur nie.  Maar die simboliek daaragter is wraggies waar.  Ons kan baklei dat die hare waai.  Altwee eerste kinders... altwee dikkop...  Ons is 98% gelukkig getroud.  Dit is meer as wat baie ander mense kan sê.  Eintlik moet ek sê dat ek my lewe nie sonder hom kan indink nie.  Ek het hom regtig diep lief.  Het al baie gedink ... die vroue wat hulle mans verloor - dink nie ek sal ooit weer kan hou van iemand anders nie. Hy is my beste vriend.. al vir jare (soms my grootste vyand ha ha).   En hy is myne. 

Nou ja, hierdie is ten minste 'n begin.  Die plan is om gereeld te skryf.  Maar of ek daarby gaan uitkom of nie.. sal maar moet sien.  Wil regtig graag.   As iemand iets wil vra.. julle is welkom.   As julle nie wil nie ... is dit ook fine.

Slaaptyd...